περιπήσσω

και αττ. τ. περιπήττω, Α

1. περιπήγνυμι*

2. (κυρίως το παθ.) περιπήσσομαι

περιβάλλομαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + πήσσω «καρφώνω, στερεώνω»].